کاهش هشدارهای کاذب

هشدارهای کاذب یکی از عواملی است که هنگام اجرای یک سیستم اعلان حریق نمی‌توان آن را نادیده گرفت. در صورتی که در هر پروژه کلیه‌ی شرایط اجرایی، طراحی، موقعیت آب و هوایی، انتخاب دتکتور مناسب و … در نظر گرفته نشود، هشدارهای کاذب به عنوان یک مزاحم و مخل عملکرد صحیح سیستم ظاهر می‌گردد. در برخی از پروژه‌ها تعداد آلارم‌های کاذب به حدی بالا می‌رود که سیستم به عنوان یک چوپان دروغگو دیده می‌شود و در مواقع نیاز، موثر نخواهد بود.

برای کاهش هشدارهای کاذب می‌توان به سه روش زیر عمل کرد:

1. یکی از روش‌ها کاهش حساسیت دتکتورها می‌باشد. اما در پیاده نمودن این روش به حساسیت کاربری و ریسک حریق آن به طورجدی دقت گردد.
2. با توجه به برند سیستم اعلان حریق نصب شده می‌توان از قابلیت pre- alarm و تایید آن در پنل توسط پرسنل آموزش دیده استفاده نمود. این قابلیت قبل از فعال نمودن آژیرها، سیگنالی روی پنل ارسال می‌کند که در صورت بررسی پرسنل و تایید این سیگنال، صحت آن مشخص می‌گردد.
3. استفاده از سیستم‌های پیشرفته‌تر مانند تجهیزات آدرس پذیر و هوشمند در میان سیستم‌های سه گانه متعارف، سیستم‌های آدرس‌پذیر و سیستم‌های هوشمند، تقریبا بدون خطاست مگر اینکه عوامل انسانی و یا طراحی نادرست موجب آن گردد.

سیستم‌های متعارف، آدرس‌پذیر و هوشمند سه گونه اصلی از سیستم‌های اعلان حریق هستند که در گروه سیستم‌های متمرکز جای می‌گیرند. سیستم‌های آدرس‌پذیر برای ساختمان‌های بزرگ با پیچیدگی‌های بیشتر و همچنین ساختمان‌‌هایی که از BMS (سیستم مدیریت ساختمان) بهره مندند نسبت به انواع متعارف و هوشمند از کارایی و دقت بیشتری برخوردارند و مناسب‌تر می‌باشد.