در طراحی یک راهکار موثر، اهداف پوشش، الزامات و محیط باید در نظر گرفته شود. بطور کلی در تکنیک‌های پوشش یک فضا، بیش از یک روش برای حفاظت موثر در نظر گرفته می‌شود. در انتخاب دتکتور، لوله، اتصالات و وسایل جانبی لازم برای تشکیل یک سیستم کارآمد و قادر به تحقق کلیه اهداف و الزامات، باید دقت لازم را به عمل آورد. در طراحی سیستم اعلان حریق در یک کاربری ارتباطات و IT موارد زیر باید در نظر گرفته شوند:
- کدام استاندارد طراحی الزام یا مورد نظر است؟
- آیا ملاحظاتی مد نظر صاحبان پروژه است؟
- چه سطح حفاطتی الزام شده و ایمنی حریق چگونه مدیریت می‌شود؟
- ریسک‌ها چه هستند؟ اهمیت دیتا، ضرر مالی یا ضرر جانی؟
- کدام روش حفاظت انتخاب شده است (سقف، کف کاذب، تهویه هوای برگشتی، کابینت‌ها، تونل‌های کابل و … )؟
- جنس اجزای ساختمان مشخص گردد.
- مشخصات محیط تعیین گردد (دما، تهویه، اختلاف فشار، رطوبت، نرخ تعویض هوا و …).
- آیا برای تعیین مناطق و فعال شدن سیستم‌ها نیاز به زون بندی محیط است؟
- آیا نیاز است سیستم اطفاء و سیستم اعلان حریق با هم یکپارچه شوند؟
- آیا کدهای اطفاء گازی توصیه می‌شوند؟
- دسترسی‌های سایت چگونه است؟ تا رسیدن به یک نمایشگر سایت چقدر طول می‌کشد؟
- دسترسی برای تست، سرویس و نگهداری درون کف کاذب، سقف، بالای سینی کابل‌ها، درون کابینت‌ها و … چگونه است؟
۲- طراحی برای یک حفاظت موثر
۲-۱- سطوح حفاطت
در این مقاله سیستم اعلان حریق را برای دو سطح حفاظت براساس منطقه پوشش، توزیع نقاط نمونه‌برداری و حساسیت طراحی می‌کنیم:
سطح خوب: سیستم برای جلوگیری از ضررهای مالی و تداوم تجارت طراحی می‌شود.
سطح عالی: سیستم علاوه بر اهداف فوق، بالاترین سطح حفاطت را ممکن می‌سازد و یک استراتژی مدیریت دود کلی را تشکیل می‌دهد.
جدول۱٫ کاربری‌های توصیه شده برای حفاظت
کاربری‌های توصیه شده در جدول فوق براساس ۳ استاندارد مربوطه در حفاظت حریق در کاربری ارتباطات و IT می‌باشد. حساسیت تشخیص براساس سطح ریسک، شرایط محیطی و مشخصات اختیاری می‌باشد.
۲-۲- حفاظت هوای برگشتی
در کاربری‌های ارتباطات (IT)، حداکثر مقدار دود در مسیر گردش هوا قرار می‌گیرد و به نقاط تشخیص حریق نصب شده در سقف نمی‌رسد. این امر را می‌توان با مجهز کردن سقف به لوله‌های نمونه‌برداری در بخش‌هایی که هوای برگشتی به فضا صورت می‌گیرد به عنوان مثال در گریل‌های هوای برگشتی در واحدهای CRAC، گریل‌های انتقال یا بازشوهای بین فضاها و … نصب نمود (مطابق شکل ۱).
شکل ۱٫ نصب لوله‌های نمونه‌برداری بر روی گریل هوای برگشتی
حداکثر محدوده‌ی پوششی از هر نقطه نمونه‌برداری براساس NFPA 76 و BS6266 برابر۰٫۴m2 باشد. برای جلوگیری از فشارهای نامطلوب، لوله‌ها باید در فاصله‌ی ۱۰۰-۲۰۰mm از روبروی گریل‌ها یا دهانه‌ی نمونه بردارها در زاویه ۴۵-۲۰ درجه در جهت پایین و به سمت هوای ورودی مانند شکل ۲ قرار گیرند. همچنین در حذف خطاهای جریان از تغیر شرایط جریان هوا ناشی از تغیر در عملکرد AHU کمک می‌کند.
شکل ۲٫ نمونه بردار در زاویه ۳۰ درجه از هوای ورود
در سیستم تشخیص حداکثر زمان انتقال و تشخیص دود ۶۰ ثانیه می‌باشد. در صورتی که خاموش شدن فن‌ها الزام باشد، دتکتور مکنده باید به سیستم هوای برگشت AHUها متصل گردد. به طور خلاصه، برای حفاظت از طریق هوای برگشت موارد زیر باید رعایت گردد:
- استفاده از نگهدارنده‌های لوله‌های نمونه‌برداری از روبروی گریل‌های هوای برگشت یا بازشوها، به ویژه هنگامی که چندین گریل یا بازشو توسط دتکتور مانیتور می‌شوند.
- برای هر تشخیص دود بسیار سریع، نمونه‌بردارها باید در بالا دست AHU اجرا شوند تا از دود فن‌ها و فیلترها دور باشند.
- استفاده از سوکت‌های اتصال کمک می‌کند تا از جهت‌گیری صحیح لوله با توجه به جهت گردش هوا (۲۰-۴۵ درجه) و برداشتن لوله در جایی که دسترسی به پشت گریل لازم باشد، اطمینان حاصل شود.
- در حفاطت سطح خوب، به حداقل رساندن طول لوله‌ها و تعداد خم‌ها در طراحی شبکه لوله‌ها در نظر گرفته شود. قرار دادن درپوش انتهای لوله بیرون گریل یا بازشوهای هوا الزامی است.
۲-۳- حفاظت سقف
برای یک دتکتور نمونه‌بردار حساسیت در دتکتور برابر با حساسیت در نمونه‌بردارها نیست. حساسیت نمونه‌بردارها به دو عامل وابسته است:
- تعداد نمونه‌بردارها در شبکه لوله گذاری
- حساسیت آلارم دتکتور
تشخیص دود از طریق نصب لوله‌ها روی سقف براساس استاندارد به صورت زیر می‌باشد:
- شبکه‌ی لوله‌های نمونه‌برداری از جنس لوله‌های سخت است و حفره‌ها (نمونه‌بردارها) به طور مستقیم در لوله ایجاد شوند و سپس مطابق شکل ۳ به سمت پایین چرخیده شوند.
شکل ۳٫ نصب لوله‌ها و حفره‌ها در سقف
- برای نصب در سقف‌هایی که دارای تیر، تیرچه و یا از نوع وافل هستند، به بخش ۵-۲ رجوع شود.
- برای نصب در سقف‌های کاذب، حفره‌ها (نمونه‌بردارها) از طریق لوله‌های مویرگی انعطاف‌پذیر مطابق شکل ۴ زیر سقف کاذب نصب شوند.
شکل ۴٫ نصب لوله‌ها و حفره‌ها در سقف کاذب
- حداکثر محدوده‌ی پوششی هر نمونه‌بردار برای تشخیص بسیار سریع دود براساس NFPA 76 برابر با ۱۸٫۶m2 و براساس BS6266 برابر با ۲۵m2 است مگر درصورت وجود یک مانع مانند داکت‌های HVAC، که در این مورد نمونه‌بردارها در خارج موانع جایگذاری شوند. شکل ۵ نمونه‌ای از این جایگذاری‌ها را نشان می‌دهد.
شکل۵٫ فاصله گذاری نمونه‌بردارها
- نمونه‌بردارها باید در شعاع حداقل ۴۵۷mm از مانع قرار گیرند.
- فاصله نزدیک‌ترین نمونه‌بردار به دیوار باید حداقل ۳۰۴mm و حداکثر نصف فاصله پوششی باشد.
- درصورت وجود موانعی مانند داکت‌های HVAC و یا سینی کابل‌ها که به طور کامل مانع از ورود دود به حفره‌ها می‌شوند، پیکربندی نمونه‌برداری بالا/پایین باید انجام شود به این صورت که نمونه‌بردارها هم در سقف و هم در زیر موانع اجرا شوند. این پیکربندی با استفاده از لوله‌های سخت و یا لوله‌های مویرگی منعطف در زیر موانع اجرا شوند. مطابق شکل ۶ حداکثر پوشش‌دهی هر نمونه‌بردار برای هر سطح بیش‌تر از ۱۸٫۶m2 بین نقاط بالا و پایین نباشد.
شکل ۶٫ پیکربندی نمونه‌بردارهای بالا/پایین
۲-۴- حفاظت در کف کاذب
گاهی اوقات در کف کاذب و فضای خالی داخل سقف در کاربری‌های ارتباطات و IT مقدار بسیار زیادی کابل اجرا شده است بنابراین مهم است که این مناطق محافظت شود زیرا وجود جریان هوای زیاد منجر به گسترش سریع دود خواهد شد.
موارد زیر باید در هنگام محافظت از کف کاذب و فضای خالی در سقف رعایت شود:
- ممکن است خروجی نمونه‌بردار به منطقه حفاظت شده برگردانده شود تا اثرات اختلاف فشار که ممکن است بین منطقه حفاظت شده و منطقه‌ای که در آن دتکتور قرار دارد، به حداقل برسد. در صورتی که از وید سقف به عنوان پلنوم هوا استفاده شود، برای خنثی کردن تأثیرات فشار و جلوگیری از ایجاد گرد و غبار در نمونه‌بردارها، آن‌ها ۲۰-۴۵ درجه به سمت پایین ورودی هوا چرخش یابند.
- برای سرعت هوای بالا مثلا بیش‌تر از ۱۰m/sec، نمونه‌بردارها باید بین ½ تا ۲/۳ ارتفاع نصب شوند. در فضاهای بیش‌تر از ۱۰۰۰m2 نمونه‌بردارها می‌توانند در یک تکنیک جایگذاری مطابق شکل ۸ قرار بگیرند تا نقاط ورود دود حداکثر شود.
- شکل ۸٫ نمونه‌ای از جایگذاری زیگزاگ نمونه بردارها در کف کاذب یا وید سقف
دیدگاه‌ها (0)