ضوابط کشف و اعلام حریق آتشنشانی تهران

بخش سوم ضوابط ملاک عمل سیستم‌های کشف و اعلام حریق (سازمان آتشنشانی تهران)

این ویدئو با تعاریف تخصصی ضوابط کشف و اعلام حریق آتشنشانی تهران شروع می‌شود و نحوه‌ی عملکرد دتکتورهای دودی و حرارتی نقطه‌ای بررسی می‌شود.

• آشکارساز حریق (Fire Detector):

تجهیزی با توانایی کشف حداقل یک اثر از آثار فیزیکی یا شیمیایی حریق.

• آشکارساز نقطه‌ای (Point Detector):

آشکارساز با قابلیت کشف حریق در سطح مشخصی از اتاق نسبت به محل جانمایی شده.

آشکارسازهای نقطه‌ای شامل: دودی نقطه‌ای، حرارتی نقطه‌ای و شعله

• آشکارساز خطی (Linear Detector):

آشکاساز با قابلیت تحت پوشش قرار دادن عرض مشخصی از اتاق در یک خط طولی.   

آشکارسازهای دودی خطی و حرارتی خطی از جمله این آشکارسازها هستند.

• آشکارساز دودی (Smoke Detector):

آشکاساز حریق با قابلیت تشخیص ذرات قابل مشاهده و غیر قابل مشاهده حاصل از سوختن.

• آشکارساز دودی (Smoke Detector):

۱- آشکارسازدودی نوری(Optical Smoke Detector): آشکارساز ذرات دود در اثر تغییر شدت پرتو نور ارسالی از فرستنده به گیرنده.

۲- آشکارساز دودی یونیزه (Ionization Smoke Detector): آشکارساز دود با استفاده از چشمه مواد رادیو اکتیو به منظور یونیزاسیون هوای حد فاصل دو الکترود و سنجش میزان تغییرات جریان الکتریکی حاصل از وجود ذرات دود موجود در هوای یونیزه شده.

• آشکارساز حرارتی (Heat Detector):

آشکارساز حریق با قابلیت تشخیص افزایش دما از مقدار مشخص یا مقدار افزایش دما در واحد زمان یا ترکیبی از هر دو.

۱- آشکارساز حرارتی دما ثابت (Fixed Temperature Heat Detector): آشکارساز حرارتی حساس به افزایش دما از مقدار تعیین شده. کاربرد آن در موتورخانه و آشپزخانه می باشد.

۲- آشکارساز حرارتی افزایشی (Rate Of Rise Heat Detector): آشکارساز حرارت حساس به مقدار افزایش دما در بازه زمان.

کاربرد آشکارساز حرارتی افزایشی در پارکینگ هامی باشد.