قبل از طراحی سیستم اعلان حریق به مهندسی ریسک حریق و خطای هشدارها توجه شود. دتکتورهای اعلان حریق براساس ماهیت محیط و ریسک‌های مربوطه انتخاب می‌شوند که اغلب شامل تکنولوژی‌های مختلف در دتکتورها با هدف در نطر گرفتن تشخیص حریق و خطاهای هشدار می‌باشد.
دتکتورهای تک سنسور (مانند دود و حرارت) برای برخی از ریسک‌های حریق مناسب هستند، انتخاب باید با هدف بهینه‌سازی تشحیص دود و کاهش خطاهای هشدار باشد. دتکتورهای چند حسگر( ترکیبی) به منظور تشخیص سریع‌تر حریق و کاهش خطا توسعه داده شده‌اند.
گزینه‌ها و تصمیم‌گیری در باب انتخاب نوع دتکتور ابتدا در طول طراحی سیستم اعلان حریق انجام می‌گیرد و در برخی موارد امکان بازدید مجدد، یا در حین راه‌اندازی و یا حتی سرویس و نگهداری تغییر یابد.
در برخی موارد از طریق یک بازدید بصری و اجرای یک تست کاربردی (به عنوان مثال در دتکتورهای دود و حرارت) می‌توان اطلاعات کافی برای نوع تشحیص را بدست آورد. اما درباره‌ی دتکتورهای چند حسگره، نوع تشخیص درون دتکتور و یا از طریق تنظیمات صورت می‌گیرد. برخی از این اطلاعات و پیکربندی‌ها حتی از طریق کنترل سیستم اعلان حریق قابل دسترسی نیست. با این وجود در همه‌ی موارد، نیاز به دانستن اصول تشخیص و درک دلیل برای انتخاب تشخیص مربوط به ریسک منطقه وجود دارد.
جدول۱ یک نمونه از ثبت ریسک‌های اصلی و تصمیمات و دلایل انتخاب تشخیص در طول طراحی یا تعییر مجدد برای تشخبص حریق است. این جدول با هدف کمک به طراح، راه‌انداز و تکنسین‌های سرویس و نگهداری برای تصمیم‌گیری و انتخاب بهتر در تظر گرفته شده است.
دیدگاه‌ها (0)