سیستم‌های اعلام حریق بهینه در بیمارستان‌ها
در این مقاله به بررسی سیستم‌های اعلام حریق در بیمارستان‌ها می‌پردازیم و اینکه چه چیزی می‌تواند بهینه‌ترین حالت برای ایمن‌سازی بیمارستان شما در برابر بحران‌های آتش‌سوزی به روش صحیح باشد.
آتش سوزی ممکن است جان بیماران و استفاده‌کنندگان از امکانات پزشکی را در معرض خطر، از دست دادن و آسیب به اموال به دلیل عدم رعایت الزامات ایمنی در هنگام ساخت تاسیسات بهداشتی بدون ضد حریق یا مجهز نبودن به سیستم‌های اعلام و اطفاء حریق و همچنین نبود آموزش کافی در رابطه با نحوه رسیدگی به موارد آتش‌سوزی در بیمارستان‌ها تهدید کند.
منابع خطر در بیمارستان‌ها
- دائما روشن گذاشتن وسایل برقی
- تجهیزات برق فشار قوی
- چربی انباشته شده در لوله‌های دود از آشپزخانه.
- نگهداری نامناسب مواد شیمیایی مورد استفاده در بهداشت.
- مواد شیمیایی و منابع حرارتی در آزمایشگاه‌ها.
- دیگ بخار / دیگ‌های صنعتی.
- پیمانکاران تعمیر و نگهداری تخصصی در حین نگهداری بدون رعایت شرایط پیشگیری و ایمنی، کار جوشکاری را انجام می‌دهند.
- آتش سوزی، به ویژه در بیمارستان‌های روانی.
لیست خطرات احتمالی آتش سوزی در بیمارستان
- آتش‌سوزی ناشی از جنگل کاری و خدمات نظافتی.
- آتش‌سوزی ناشی از نگهداری نامناسب مواد قابل اشتعال.
- آتش‌سوزی ناشی از ذخیره مایعات قابل اشتعال.
- آتش‌سوزی ناشی از نگهداری مواد خطرناک در آزمایشگاه.
- نگهداری ضعیف تجهیزات و سیستم های اعلام حریق در بیمارستان‌ها.
- آتش‌سوزی ناشی از ذخیره سازی گاز مایع (LPG)
- آتش‌سوزی ناشی از چیدمان و هماهنگی نامناسب در خروجی‌های اضطراری و اتاق‌های خدمات.
- آتش‌سوزی ناشی از اعمال بد شرایط ایمنی در آزمایشگاه‌ها.
رویه‌های نامشخص در صورت آتش‌سوزی
- آموزش نحوه استفاده از کپسول‌های آتش‌نشانی دستی و نحوه تخلیه در مواقع اضطراری.
- فقدان وسایل حفاظت در برابر آتش (سیستم‌های اطفای حریق یا سیستم‌های هشدار یا هر دو).
- عدم وجود علائم ایمنی نشانگر و هشدار دهنده برای مسیرهای خروج اضطراری، نقاط تجمع خارجی و داخلی و نامگذاری اتاق‌های خدمات در ساختمان‌ها.
- خطرات آتش‌سوزی برای پیمانکاران بیمارستان‌ها برای پروژه‌ها، نگهداری و فرآیندهای عملیاتی.
- خطرات آتش‌سوزی ناشی از تغییرات غیرمجاز در داخل ساختمان‌ها و تأسیسات عمومی.
اهمیت سیستم‌های اعلام حریق در بیمارستان‌ها
سیستم‌های اعلام حریق بخش مهمی از ایمنی بیمارستان هستند. آنها برای اطلاع کارکنان و بیماران از آتش سوزی و ارائه دستورالعمل هایی در مورد آنچه که باید انجام دهند استفاده می‌شود. سیستم‌های اعلام حریق در بیمارستان‌ها متفاوت هستند، اما معمولاً شامل دتکتورهای دود، دتکتورهای حرارتی و شستی‌ها می‌شوند. هنگامی که آتش‌سوزی تشخیص داده می‌شود، سیستم هشدار فعال می‌شود و زنگ خطری را با صدای بلند به صدا در می‌آورد تا همه افراد حاضر در بیمارستان را از آتش سوزی مطلع کند.
در شرایط آتش‌سوزی چه اتفاقی می افتد!
بحران آتش‌سوزی به دلیل ماهیت شرایط اقلیمی و عوامل مرتبط با درجه حرارت بالا و ماهیت فعالیت‌های انسانی همراه با آن، در کشورهای عربی در مقایسه با کشورهای سردسیر جایگاه پیشرو را به خود اختصاص داده است. سیستم‌ها و تجهیزات اعلام حریق به دو نوع اصلی تقسیم می شوند:
اول: سیستم‌های اعلام حریق اتوماتیک در بیمارستان‌ها
دوم: سیستم های اعلام حریق دستی در بیمارستان‌ها
سیستم اعلام حریق خودکار در بیمارستان‌ها
سیستم‌های هشدار خودکار در مکان‌ها و سالن‌هایی که احتمال آتش‌سوزی بالا است و ممکن است تلفات زیادی در مدت زمان کوتاهی ایجاد شود، استفاده می‌شود. این سیستم‌ها با تأثیرپذیری از پدیده‌های آتش‌سوزی که برخی از آنها تحت تأثیر شعله یا گرما هستند، کار می‌کنند.
آلارم‌های خودکار از این نظر از تجهیزات دستی متمایز می‌شوند که در عملکردشان به انسان وابسته نیستند و همچنین دوره زمانی بین لحظه وقوع آتش‌سوزی و لحظه کشف آن را کوتاه می‌کنند در نتیجه سرعت مداخله و اثربخشی را بالا می‌برد و میزان تلفات ناشی از حادثه کاهش می‌یابد.
قطعات تشکیل دهنده سیستم اعلان حریق اتوماتیک عبارتند از: سنسورها، ماژول‌ها، زنگ هشدار، تجهیزات تماس با آتش نشانان و پرسنل مسئول، اجزای شبکه و وسایل تست و نگهداری سیستم.
۱- دتکتورها دو نوع هستند
اولی یک حسگر حساس است که توسط دتکتورهای حرارتی تحت تأثیر قرار می‌گیرد و باید تا حدی حساس باشد که واکنش نشان دهد و به سرعت تحت تأثیر دمای بالا قرار گیرد، اما نباید آنقدر حساس باشد که صرفاً تحت تأثیر تغییر طبیعی دمای هوای ناشی از تغییر فصل قرار گیرد و هشدارهای اشتباه صادر کند. همچنین هنگام نصب سیستم اعلان حریق اتوماتیک باید ماهیت مکان را در نظر گرفت، زیرا ممکن است در اثر وجود منابع گرمایشی یا استفاده از گرما برای مقاصد تولیدی یا به دلیل طبیعی بودن مکان، افزایش غیرعادی دما رخ دهد.
دومی دتکتورهای دود هستند که دو نوع‌اند. نوع اول با بالا آمدن دود، دود یا گازهای حاصل از آتش‌سوزی و عبور از یک محفظه یونیزاسیون تحت تأثیر قرار می‌گیرند و نوع دوم تحت تأثیر این واقعیت است که دود یا گازهای حاصل از آتش، پرتوهای تابش شده از یک سلول الکتریکی را قطع می‌کنند. دتکتورهای دود نسبت به دتکتورهای حرارتی حساسیت بیشتری دارند، اما در انتخاب مناسب‌ترین سیستم اعلان حریق اتوماتیک ملاحظاتی وجود دارد، زیرا ممکن است در برخی مکان‌ها نصب دتکتور دود مناسب نباشد و دتکتورهای حرارتی را ترجیح دهند یا برعکس.
۲- نشانگر بصری
معمولاً در محل مناسبی که توسط مرجع ذیصلاح آتش نشانی تایید شده نصب می‌شود و هر دتکتور حرارت یا دود دارای مدار مستقلی است که به نشانگر خاصی در قسمتی از پنل متصل است تا به راحتی بتوان محل آتش سوزی را استنباط کرد. این پنل مجهز به وسیله‌ای برای تست اتصالات سیستم برای اطمینان از ایمنی و اعتبار آنها می‌باشد و برخی از این پنل‌ها مجهز به وسیله‌ای برای روشن شدن هشدار کاذب ناشی از نقص در اتصالات سیستم می باشند.
۳- تجهیزات هشدار صوتی
این تجهیزات صداهای قابل شنیدن قابل تشخیصی مانند زنگ، سوت، بوق و آژیر را می‌دهد و صدای هشدار باید در داخل ساختمان یا در قسمت خاصی از ساختمان که صدای اخطار بر حسب اقتضای موقعیت لازم است، واضح و قابل شنیدن باشد. ممکن است لازم باشد که هشدار در داخل ساختمان جامع باشد.
اخطار صوتی جامع ممکن است در برخی مکان‌ها که دارای ویژگی خاصی هستند، مانند بیمارستان‌ها و مغازه‌های بزرگ که صدور دزدگیر در داخل آنها منجر به وحشت افراد می‌شود، مناسب نباشد و بنابراین در چنین مکان‌هایی لازم است که صدای هشدار فقط در اتاق کنترل یا نگهبان شنیده شود تا سرپرستان و متخصصان فقط آن را بشنوند.
در چنین مواقعی دستگاه‌های هشدار نور نصب می‌شوند که سیگنال‌های خاصی را می‌دهند تا همه کسانی که در محل کار می‌کنند از وقوع آتش‌سوزی مطلع شوند تا هر یک از آنها اقدامات شناخته شده و مربوط به درگیری یا تخلیه ساختمان را به صورت سازماندهی شده انجام دهد.
۴- راهی برای فراخوانی آتش‌نشانان متخصص
سیستم هشدار خودکار هدف مورد نظر خود را انجام نمی‌دهد مگر اینکه با سرعت لازم به آتش‌نشانان اطلاع داده شود تا بتوانند آتش را مهار و محاصره کنند و این کار با نصب خط مستقیم بین تابلو توضیح و اتاق کنترل انجام می‌شود.
۵- اجزای شبکه
کلیه سیم‌های نصب سیستم هشدار باید مطابق با مشخصات و تایید شده توسط مرجع فنی رسمی باشد و همچنین لازم است عملکرد سیستم هشدار وابسته به تامین کنندگان برق باشد که یکی از آنها جریان اصلی برق و ثانویه (باتری) است که در صورت قطع برق اصلی استفاده می شود تا اطمینان حاصل شود که سیستم هشدار در هر شرایطی کار خود را انجام می دهد.
۶- وسایل تست و نگهداری سیستم هشدار
لازم است به طور مداوم از ایمنی و عملکرد سیستم هشدار و منابع تغذیه آن با تست سیستم در زمان‌های معین و اطلاع کلیه افراد داخل ساختمان از تاریخ انجام این آزمایش‌ها اطمینان حاصل شود.
تمامی تاسیسات سیستم باید توسط تکنسین‌های متخصص در این زمینه بازرسی شود و اعتبار باتری‌ها برای تغذیه سیستم هشدار جریان ثانویه باید در زمان قطع برق اولیه آزمایش شود. بازرسی در فواصل زمانی معین و به صورت مستمر انجام می‌شود و نتایج بازرسی باید در پرونده خاصی برای آن ثبت شود.
سیستم های اعلام حریق دستی در بیمارستان‌ها
کار این سیستم عمدتاً بر اساس فشار دادن دکمه هشدار توسط شخص است و اغلب، شستی‌ها در تمام اجزای ساختمان توزیع شده و با شکستن شیشه‌ی آن، آلارم فعال شده و سیگنال به تابلوی کنترل ارسال می‌شود.
بهتر است تجهیزات هشدار با جریان الکتریکی ثانویه‌ای غیر از جریان اصلی برق تغذیه شوند تا در صورت قطع برق اصلی از این تجهیزات استفاده شود.
تابلوی توضیحی یا نقشه‌ای که محل هشدارهای توزیع شده در داخل ساختمان را نشان می‌دهد باید در کنار ورودی اصلی قرار گیرد تا مکان‌یابی حریق آسان شود و مطلوب است که پنل دیگری در اتاق تلفن اصلی یا نگهبانی وجود داشته باشد.
ادامه در بخش دوم ….
دیدگاه‌ها (0)